Canım Ciğerim'e uzun zaman sonra tekrar gittim en sonunda. Uzun zamandır iş yerinde propagandasını yapıp milleti gaza getiriyodum. İş yerindekileri en sonunda ikna edip bugün iş çıkışı direk asmalı mescite uzadık. O kadar propagandasını yaptığıma da değdi. O getirdikleri sumaklı soğan ve közlenmiş soğan var ya...Bi de ezmesi..Ardından demir şişlerde ciğerler..İnce yufkaya sarıp yiyosun. Hala haz içindeyim...Yaşasın Canım Ciğerim..Aslında bi şekilde kandırıp her hafta buraya getirtmek lazım milleti. Ciğerimin Köşesi diye bi yer de varmış Galatasaray Lisesinin orda. Orayı bilmiyom. Aslında karşılaştırmak için gitmek lazım. Ben ne zamandır ciğer seviyom onu da bilmiyom. İçimde gizli bi adanalı varmış haberim yok. Bi de bazı insanlar var. Iyyy ciğer nası yiyonuz yaa iğrenç ben asla yiyemem falan diyen. Ne bileyim öyle asla yenmeyecek bi şey de diil. Hani kereviz asla yemeyen insanı anlarım. Bamya asla yemeyen insanı da anlarım. Ya onu geçtim et yemeyen insan da insandır gözümde. Ama et yiyip de ıyyy ciğer mi bööğğğ diyeni anlamıom. Ciğer lan bildiğin. O da et yani...Neyse güzel bi yemekti sonuçta...Canım Ciğerimi öneririm herkese.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder