Bu aralar işyerinde herkes "aaa senin göbeğin var" diyo. Herkeste bir şaşkınlık bir garipseme. Sanki aa çıplaksın ya da biyerin gözüküyo gibi. Sanki herkes David Beckham memlekette ne biliim bööle baklava dilimli karın kasları herkeste bi ben kaldım. Benim göbeğime taktılar. Onlara da durumu açıkladım. Herkes tebbessümle tabi tabi diip geçiştirmeler falan acaip sinir oluyom. Lan bu toplumun %90'ı göbekli. Sanki sizin erkek arkadaşlarınız kocalarınız badi. Anlamıom yani. Herkes neyi garipsiyo böyle. Göbekli olmaktan gurur duymuyom tabi. Her zaman saklamak için türlü türlü moda girdim. Ama takım elbisede belli oluyo napiim. Bi de öğle yemeklerinde sıcaktan bayan ben sıvıya abanıyom iyice şişiyom koyun gibi.
Ama yapacak bişeyim yok.Hiç bi zaman inkar etmedim. Göbekli bi insanım ben. Hayatımın sadece bi döneminde o göbek kaybolmuştu. Mutluydum tabi pantolon kıçımdan düşüyo zayıflıktan falan. Ama devam ettiremedik.
Herşeyden önce ben biracı bi insanım. Adabıyla içmektense hiç içmem. Oturdun mu yuvarlıycan biraları patatesle. Ardından kokoreçini yiycen. Budur yani. Vazgeçemem ben bundan.
İkincisi yalnız yaşayan bi bireyim ben. İşten eve geldiğimde soğanları hafif ateşte pembeleşinceye kadar kavurayım, yanına salata yapayım, iki buçuk saate hazır olur yemeğim diyemiyom maalesef. Organik besinlerin evimde yaşam süresi iki gün. Herşey küfleniyo. Gidip alışveriş yapayım taze sebze meyve alayım da olmuyo her zaman. Hazır yemekleri kaz gibi yutuyom. Haliyle onlar da göbeğe vuruyo.
E spor yap biraz sen de! Olur tamam. Seneler önce bi spor salonuna yazılmıştım gazla. İçeri girdim. Bir amca. Ama amca dediğime bakmayın kas yığını. Dedim ben yeni başlıycam hani biraz şekle sokayım vücudumu falan. Hemen muhabbete giren kas yığını amca muhabbeti spor sağlıktan direk "zaten iyi çakmak için iyi vücut gerek, kızlar vermez sana bu vücutla, et yiycen her gün yoksa kalkmaz" tarzında özlü sözlerle dolu bir konuşmaya getirdi. Salondaki 3. günümde ortamdaki yoğun testesteron ve ortalıkta dolanan "Olga kaslı erkeklerden hoşlanıyo" temalı Şok gazetelerinden iğrenip ayrılmıştım. Spor maceramda maalesef bu kadar sürdü.
Sonuç olarak göbekli bi insan olarak kaldım şu yaşıma kadar. Asla övünmüom. "Yok hıyar gölgede yetişir, yok balkonsuz ev olmaz ehuhueuehe" gibi iğrenç muhabbetlere hiç girmiyom.
Göbeğimden utanıom ve her daim saklamaya çalışıom ama böyle aa göbeğe bak hihihih muhabbetlerine gelemiom. Acaip sinir oluyom.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder