Karar veremezsin kim olacağına. Onlar senin karşına çıkar her zaman. Onları kim olursa olsun geçmek zorundasın. Sanırım hayatta başarılı olmak da buradan geçiyor. Düşmanın kim olursa olsun onla savaşmak. Veya en azından savaşacak isteği duymak. Karşıma yenemediğim düşmanlar çıktı. Benden daha güçlü daha zeki olanlar. Böyle bir yenilgi kabul edilebilir.
Ama bundan daha kötüsü karşında savaşmak bile istemeyeceğin düşmanlar çıkması. Yenebileceğini bildiğin halde onlarla savaşmak istememek. Onlarla savaşın sadece seni zayıflatacağını, seni yoracağını, kazanacağın zaferin ise hiçbir anlamı olmayacağı bilmek. O yüzden meydanları hep onlara bıraktım. Onlarla savaşmaktan kaçıp kazanmalarına, zaferlerini kutlamalarına izin verdim. Belki de o yüzden istediğim yerde değilim. Savaşmaya üşendiğim için. Onları düşmanım olarak bile görmediğim için. O yüzden her geçen gün daha çok güçlendiler, daha çok zafer kazandılar. Bense daha çok zayıfladım...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder